De wereld in beeld: augustus 2025, kopzorgen voor de familie Macron

Ergens in de buurt van Parijs, ten huize van de familie Macron, is de sfeer dezer dagen bedrukt en dat is niet omdat de mooie zomer bijna achter de rug is. Zowel Emmanuel, de Franse president als zijn echtgenote Brigitte lopen rond met heel wat kopzorgen. Onze doorsnee zuiderbuur smult van de roddelpers waarin het geslacht van mevrouw Macron in vraag wordt gesteld. Al een tijdje beweren enkele bronnen, influencers of internettrollen om ze zo maar te noemen, dat mevrouw Macron in feite haar broer is, Jean-Michel Trogneux, die jaren terug van geslacht is veranderd. Ze zijn al het geroddel stilaan beu. Je zou voor minder. De familie Macron diende nog maar eens een klacht in wegens ‘smaad en vernedering’. Privé dus kopzorgen voor de president en eega maar ook in ‘la douce France’ loopt het niet op wieltjes.

De politieke tumult is de laatste weken weer in een stroomversnelling gekomen. Dit sleept nu al een tijdje aan. In 2024 waren er vervroegde verkiezingen, volgde een politieke chaos en de financiën zijn in Frankrijk een puinhoop. Het gat in de begroting bedroeg vorig jaar 5,8% van het bbp. De eerste minister Bayrou wil dit tegen eind 2026 terugdringen tot 4,6%. Maar een minderheidsregering heeft de steun van de oppositie nodig. De Franse premier Bayrou legt zijn lot op 8 september in handen van het parlement. De politieke impasse dreigt de overheidsfinanciën nog verder uit de koers te slaan. We zien dit ook op de rentemarkt waar het Franse overheidspapier de niveaus van Italiaans papier nadert. Dit is zo goed als het kleinste verschil met Italië sinds de invoering van de euro in 1999.

En alsof de zorgen op het thuisfront nog niet erg genoeg zijn, is Frankrijk uiteraard ook betrokken partij in de Amerikaanse handelsoorlog en zijn er de geopolitieke spanningen die na de top in Alaska tussen Trump en Poetin niet echt verbeterd zijn. Wat de tarieven betreft is het een allegaartje. Sommige landen worden enigszins gespaard, anderen krijgen een fikse opdoffer te verwerken. Enkele belangrijke handelspartners van de VS hebben via onderhandelingen nu wel lagere tarieven bedongen dan eerder aangekondigd.

Zo werd het voor Japen en Europa een algemeen tarief van 15% wel in ruil voor hogere investeringen in de VS en een versoepeling van de invoerbeperkingen op Amerikaanse goederen. Economen schatten het effectieve tarief nu op 18,3% of een niveau dat sinds de Grote Depressie niet meer is gezien. Op korte termijn is er onzekerheid weggenomen, maar opletten geblazen want heel wat deals moeten nog gefinaliseerd worden en in definitieve teksten worden gegoten waardoor op termijn de spanningen terug kunnen oplopen als er discussies volgen over de precieze voorwaarden.

Terug naar de vergelijking tussen Europa en de VS. De Europese remonte in de lente van de grootste bedrijven, vervat in de Eurostoxx50, kwam er snel. Maar daarna was het vet van de soep en zien we een zijdelings verloop. De Nasdaq, komende van -20% begin april, noteert nu al 11% in de plus. Een beweging om u tegen te zeggen! Toegeven, als Europese beleggers moeten we de dollardepreciatie meerekenen (ongeveer 12%). Een Amerikaanse belegger ligt hier uiteraard niet wakker van.

De opstoot van de Brent-olieprijs richting het 80 dollarniveau was van korte duur. Dat was het gevolg van de druk van de VS op Rusland en het dreigen met sancties voor landen die Russische olie bleven afnemen. In India waren er wel enkele raffinaderijen die de import uit Rusland hebben stopgezet, maar Peking legt de dreiging naast zich neer en blijft gretig Russische olie importeren. OPEC+ voerde het aanbod de afgelopen maanden verder op en dit zorgt uiteraard voor neerwaartse prijsdruk. Zo zullen er vanaf deze maand 547.000 vaten extra per dag worden opgepompt. De futures wijzen verder op licht hogere aardgasprijzen in onze contreien richting de winter. De aardgasreserves liggen iets onder de historische gemiddeldes, maar zijn al bij al meer dan voldoende om de eerste winterprik vlot op te vangen.

Dikke zucht op het hoofdkantoor van de Europese Centrale Bank in Frankfurt. De inflatie in de eurozone stabiliseerde in juli op 2%. Mooi pal op de doelstelling, iedereen tevreden. Ook de kerninflatie maakte een pas op de plaats (2,5%). We noteerden een opstoot van de goedereninflatie en een afkoeling van de diensteninflatie.

In de VS werd een ‘technische’ recessie vermeden. De Amerikaanse economie groeide vorig kwartaal met 0,75% op kwartaalbasis, wat een flinke opstoot is in vergelijking met de negatieve groei van het eerste kwartaal van 2025. In het eerste kwartaal steeg de invoer sterk in anticipatie op de Amerikaanse handelstarieven wat een negatieve impact had op het groeicijfer. In het tweede kwartaal kwam hier stilaan een einde aan, wat resulteerde in een positieve groeibijdrage van de netto-uitvoer. We zien echter signalen die wijzen op een vertragende Amerikaanse economie. De komende kwartalen zorgen de hogere tarieven ongetwijfeld voor een verdere verzwakking van de groei. De vertrouwensindicatoren geven weinig vertrouwen en de arbeidsmarkt begint te verzwakken. Het aantal jobs stijgt zeer matig (slechts 106.000, wat drie keer lager ligt dan het historische gemiddelde).

In de VS neemt de inflatiedruk stilaan toe. De kerninflatie steeg in juli van 2,9% naar 3,1% en de kerninflatie nam op maandbasis toe met 0,3%. Vooral medische zorgdiensten en transportdiensten waren de boosdoener, maar ook een stijging bij de autoprijzen deed een duit in het zakje.

In augustus 2025 lieten de Amerikaanse rentemarkten een duidelijke verschuiving zien richting versoepeling, terwijl Europa te maken kreeg met nieuwe spanningen – niet alleen vanuit economische, maar ook vanuit politieke hoek in Frankrijk.

In de Verenigde Staten handhaafde de Federal Reserve haar beleidsrente op 4,25–4,50%. Tijdens de jaarlijkse Jackson Hole-conferentie liet voorzitter Jerome Powell echter doorschemeren dat een renteverlaging in september mogelijk is, mits de economische data zich in gunstige richting blijven ontwikkelen. Deze ‘dovish’-wending leidde tot een rally op de aandelenmarkten en een daling van de kortetermijnrentes, omdat beleggers zich herpositioneerden in afwachting van het meer soepele monetaire beleid.

Ondertussen werd de onafhankelijkheid van de Fed opnieuw onderwerp van debat. President Trump oefende publiekelijk druk uit op de centrale bank om de rente te verlagen en escaleerde die druk door openlijk kritiek te uiten op Fed-bestuurders. De controversiële suggestie om Fed-gouverneur Lisa Cook te ontslaan, voedde speculaties over politieke inmenging in het monetaire beleid. De reactie op de rentemarkten bleef niet uit. De 30-jarige Treasury steeg van 4.78 naar 4.94%.

In Europa bleef de ECB op haar koers. De depositorente werd gehandhaafd op 2,00%, terwijl de inflatieverwachting voor 2025 rond de 2,0% bleef. Gunstige factoren zoals dalende energieprijzen en een versterkte euro gaven de centrale bank de ruimte om haar beleid stabiel te houden. De economische groei in de eurozone bleef gematigd, met een verwachte groei van ongeveer 0,9% voor het jaar.

Tegelijkertijd werden de Europese rentemarkten onder druk gezet door politieke ontwikkelingen in Frankrijk. De Franse regering kreeg in augustus te maken met verhoogde druk vanuit zowel financiële markten als binnenlandse oppositie over haar begrotingskoers. De zorgen over het oplopende begrotingstekort en mogelijke vervroegde verkiezingen leidden tot een stijging van de Franse 10-jaarsrente van 3.26% tot 3.50%. Daardoor liep ook het renteverschil met Duitsland op tot bijna 0.8%. Dat renteverschil gaf aan dat beleggers politieke risico’s begonnen te herprijzen, met als gevolg ook een lichte opwaartse druk op de perifere rentes in andere landen zoals Italië en Spanje.

De ECB hield dus voorlopig vast aan haar beleid, maar het signaal vanuit de markten was duidelijk: verdere politieke instabiliteit in een kernland als Frankrijk zou de monetaire ruimte van de ECB kunnen inperken, zeker als die instabiliteit zich zou vertalen naar bredere financiële stress binnen de eurozone. ECB-bestuurder Olli Rehn waarschuwde bovendien dat politieke druk op centrale banken – zowel in de VS als mogelijk binnen Europa – een bedreiging vormt voor de geloofwaardigheid van het monetaire beleid.

Een zijwaarts tradingpatroon voor de Amerikaanse dollar voor de komende maanden kondigden we vorige maand aan. En dat is exact wat de wisselmarkt optekende in augustus. De dollar bleef in de range 1.16 – 1.17. De verwachte renteverlaging in de VS volgende maand en de begrotingsperikelen in Frankrijk hielden de dollar in evenwicht t.o.v. de euro.

Was augustus 2025 een maand van uiteenlopende dynamieken: in de VS een voorzichtig verschuivende Fed onder politieke druk, en in Europa een ECB die ogenschijnlijk stabiel bleef, maar geconfronteerd werd met nieuwe spanningen vanuit Frankrijk. De Franse begrotingsperikelen toonden nogmaals aan dat politieke stabiliteit een onmisbare pijler is voor het behoud van monetaire speelruimte binnen de eurozone. De rentecurves werden steiler zowel in de Verenigde Staten als in Europa.

Hebt u hierover vragen?
Uw private banker of wealth manager helpt u graag verder. 

Dit nieuwsbericht mag niet worden beschouwd als een beleggingsaanbeveling of advies.