Afval is een grondstof. Dat begreep de overgrootvader van Caroline Craenhals al toen hij in het interbellum oud ijzer begon op te halen. Intussen is Belgian Scrap Terminal een wereldwijd toonaangevend recyclagebedrijf van ferro, non-ferro en plastics.

Op de terreinen van Belgian Scrap Terminal in Kallo waan je je met een beetje verbeelding in een Amerikaanse film: het water, de kade, grote kranen, transportbanden, bergen van compact geperste blokken ijzer en andere metalen, tot voor kort nog afval en nu klaar om als nieuwe grondstoffen dienst te doen. 

"We zijn een recyclagebedrijf," zegt Caroline Craenhals die met haar vader Patrick aan het hoofd staat van BST. "We recycleren een brede waaier aan consumptiegoederen die voor een deel bestaan uit metalen. Denk aan auto’s, maar evengoed aan bureaustoelen of ijzeren tafels. We scheiden alle materialen – ferro, non-ferro, plastics, zand, vezels, rubber – zodat die opnieuw gebruikt kunnen worden voor de productie van nieuwe goederen of in andere toepassingen."

"Toen ik jong was, was dit helemaal geen sexy sector. We waren bezig met afval. Voor ons zijn die afvalproducten altijd grondstoffen geweest, maar het is pas de laatste 10, 20 jaar dat veel mensen dat ook zo zijn gaan bekijken. Mijn overgrootvader is met het bedrijf gestart in 1922. Hij ging met een kar van huis tot huis om oud ijzer en lompen op te halen, uiteraard omdat hij inzag dat die stoffen nog een waarde hadden. Economie en ecologie gingen van bij het begin hand in hand, en dat is nog altijd zo. 

Intussen is mijn vader in de sector, wereldwijd, een grote naam en een voorloper op technologisch vlak. We zijn mondiaal bij de middelgrote spelers en we zijn toonaangevend als het gaat over de machines waarover we beschikken en de recyclagegraad die we halen."

"Ik besef dat ik grote schoenen moet vullen, maar dat schrikt me niet af. Ik ben fier op het parcours dat we de voorbije bijna 100 jaar hebben afgelegd. We willen mondiaal verder groeien en de 100% recyclage zo dicht mogelijk benaderen op een economisch rendabele manier. Dat zijn we onze planeet verschuldigd. We willen toonaangevend en innovatief blijven, en blijven investeren in nieuwe technologieën."

"Jaarlijks 1,5 miljoen ton aan ferro, non-ferro en plastics, goed voor een omzet van 300 miljoen euro."

"Ja, in Hoboken, Stockem en Engis kunnen particulieren nog altijd terecht met hun spullen. We werken ook samen met fijnmazige inzamelaars, de gekende ophalers van koper, lood en zink, en met schrootbedrijven die al een beperkte voorsortering doen. Daarnaast richten we ons rechtstreeks tot bedrijven. We doen voor hen een total scrap management, wat wil zeggen dat we hen ontzorgen van alle schrootrestafval, hen helpen met wetgeving, met allerlei documenten en rapporteringen."

"Bij een auto bijvoorbeeld worden eerst de polluenten verwijderd. Daarna gaat hij in onze grote shredder, die de auto vermaalt tot kleine snippers. De verschillende producten worden vervolgens van elkaar gescheiden door middel van een mix van magnetische technieken, optische behandelingen, flotatietechnieken … Van een auto kunnen we op die manier 97 procent herwinnen. Er blijft 3% over dat wordt gestort. Uiteraard willen we die restfractie steeds kleiner maken door technologische vernieuwing. We streven naar 100% recyclage, maar de investeringen moeten wel renderen. Bovendien gaat ook de restfractie niet volledig verloren. Bij verbranding wordt de geproduceerde warmte steeds meer gebruikt om gebouwen te verwarmen en sommige gassen die vrijkomen op stortplaatsen worden gerecupereerd."

"De recyclagequota worden Europees bepaald. Ze worden steeds strenger en daar sta ik volledig achter. Toch wil ik twee kanttekeningen maken. De eerste is dat we met oude producten werken. Om bij de auto te blijven, die heeft een levensduur van gemiddeld 15 jaar. Dat wil zeggen dat wij nu de auto’s binnenkrijgen die in 2005 geproduceerd zijn, met de technieken en de materialen van toen. Maar we moeten wel aan de normen van vandaag voldoen. Dat is soms niet haalbaar en dat argument wordt onvoldoende gehoord. 

Een ander voorbeeld: we krijgen hier nog koelkasten met CFK’s binnen. Moeten wij daar nog in investeren, wetende dat die er over enkele jaren uit zijn? Bovendien verandert de wetgeving zo snel dat het moeilijk is om grote investeringen te doen met realistische afschrijftermijnen. 

Een tweede kanttekening is dat de Europese lidstaten de recyclagequota niet op dezelfde manier invullen. Een auto moet voor 95% gevaloriseerd worden, maar de manier waarop die 95% berekend wordt, verschilt van land tot land. Zo komt het dat bijvoorbeeld een Duits bedrijf die norm makkelijker haalt dan een Vlaams. We hebben dezelfde machines, we verkopen aan een mondiale prijs, maar qua kosten is er geen gelijk speelveld."

"Ja, ik sta net als mijn vader midden tussen onze werknemers, de lijnen zijn zeer kort. We hebben een kleine 100 werknemers, ik ken ze allemaal bij naam. We zijn nog een echt familiebedrijf."

"Voor mij voelt het niet zo aan, ik ben erin geboren. De haven is nog altijd vooral een zaak van mannen. Toch stromen er ook wel wat vrouwen in. Een dame werkt op de controleafdeling en sinds kort hebben we een kraanvrouw. Ik stimuleer dat. Net zoals ik jongeren wil aanzetten om voor de recyclagesector te kiezen. Vandaar ons Gyronef-project."

"Ja, we zullen die samen met de kunstenaar Alessandro Tardioli heruitvinden voor het Belgisch paviljoen van de Wereldexpo 2020 in Dubai. Hij wordt gebouwd met gerecycleerd materiaal. Leerlingen van het Technisch Atheneum van Keerbergen helpen mee met de bouw. We willen jongeren uit de STEM-opleidingen warm maken voor recyclage en circulaire economie. Na de Gyronef zullen nog andere projecten volgen. Een deel van de opbrengst van de verkoop van de kunstwerken gaat naar de technische opleidingen. We willen het technisch onderwijs de boost geven die het verdient."

Mocht u hierover nog vragen hebben: uw private banker of wealth officer blijft bereikbaar en kan zo nodig  een KBC-expert Financiële Planning inschakelen.

Wat kunt u verwachten van een eerste gesprek?