Tijdens dat proces was er samenwerking met verschillende partners: de boekhouder, Acerta, SBB, en vooral KBC. Die combinatie van invalshoeken was essentieel. Iedereen bracht iets anders in en het verhaal moest kloppen op elk vlak: fiscaal, financieel, emotioneel, zowel voor de overnemer als de overlater. “Zeker dat emotionele krijgt bij velen te weinig aandacht. Zo’n plan moet kunnen rijpen.”

“Onze samenwerking met KBC begon al jaren geleden met Nathalie Janssens, toen nog onze relatiebeheerder, nu agro adviseur. Zij heeft ons altijd als volwaardige partners gezien. Ook de samenwerking met Lut, de nieuwe relatiebeheerder, verloopt heel vlot. Samen denken ze mee op maat. Geen standaardformules, maar echt oplossingen die passen bij ons verhaal.” Ook de boekhouder speelde hierin een belangrijke rol. “Wat ik apprecieer, is dat KBC niet zomaar beslist, maar samen met ons en onze boekhouder naar de beste aanpak zoekt. Het verhaal moet langs alle kanten kloppen. Nathalie bevestigt: “Jullie hebben de touwtjes goed in handen gehouden. Wij kennen natuurlijk niet alle finesses van het bedrijf en de familie; wij kunnen de beslissingen niet nemen. Wij kunnen enkel helpen om pistes aan te reiken, en de impact daarvan aan te geven.

“Van bij het begin hadden we een idee wat we wilden bereiken, toch is er nog veel aan gesleuteld”, zegt Philip. “Gaandeweg krijg je nieuwe inzichten. We hebben lang nagedacht over de juiste structuur. Uiteindelijk zijn we toch overgestapt naar een besloten vennootschap. Dat bleek de beste oplossing, ook om investeringen vlot te kunnen overnemen. En dan ging ineens alles heel snel.”

Koen groeide op tussen de serres, maar nam zijn rol stap voor stap op. “Na mijn humaniora ben ik gestart aan de studie marketing, maar dat was geen succes. Ik was liever met mijn handen bezig dan achter een scherm; mijn liefde ligt in de serres. Ik stond dan ook te trappelen om het bedrijf te kunnen overnemen.” Philip leerde Koen intussen alle kneepjes van het vak en helpt nog dagelijks mee, zij het voor de helft van het aantal uren dat hij vroeger deed. “De eindbeslissing ligt nu bij Koen, maar we overleggen nog elke dag. Het vertrouwen groeit geleidelijk.” Rita ondersteunt nog in het administratieve luik. Koen: “Op administratief vlak heb ik nog heel wat te leren, zoals het indienen bij de Mestbank of het opvolgen van facturatie.”

Het bedrijf verkoopt tafeldruiven via zes markten (waaronder Londerzeel, Ternat, en Heverlee) en via hoeveverkoop. “Van juni tot oktober zijn we volop bezig met de verkoop. Veel zon is goed voor de oogst, maar regen blijft een spelbreker tijdens de markten,” aldus Koen. Toch is het volgens Philip niet evident: “De sector staat onder druk. Verwarming, personeel, vergunningen ... Het zijn allemaal uitdagingen. Maar als alles klopt, kunnen we blijven groeien. We zijn al die jaren blijven investeren om mee te blijven.” “Er zijn nog maar vijf actieve tafeldruiventelers in onze streek”, legt Philip uit.
“We willen dat erfgoed bewaren.” Nu hebben we iemand gevonden die via duaal leren de stiel wil leren kennen, zodat het bedrijf extra hulp kan inzetten en het ambacht kan doorgeven. Ook daarvoor willen we voldoende tijd voorzien.”

Koen en zijn ouders kijken positief naar de toekomst. “We zijn dicht bij het bedrijf gebleven, letterlijk en figuurlijk”, zegt Koen. “Dat heeft ons geholpen om het traject samen te doorlopen. De klik moet komen bij iedereen, en dat vraagt tijd. Maar nu voelt het alsof het altijd zo had moeten zijn.”